ine voets – groene gedachten

Daar waren ze weer afgelopen vrijdag: de gladiolen (ruim 300.000!) die aan de deelnemers van de wandelvierdaagse in Nijmegen worden uitgereikt. Het is al jarenlang een bekend en vrolijk fenomeen: zwiepende gladiolen die gestoken in rugzakken, boven het publiek aan de Sint Annastraat uitpiepen en de zwaaiende gladiolen die langs de route de deelnemers in de handen worden gedrukt. Rood voert de boventoon, maar ook rose, witte, paarse en bonte varianten doen aan de kleurrijke stoet mee. Voor de zesde keer liep onze jongste dochter mee en ook zij ontkwam er niet aan.

De site van de Vierdaagse vertelt het volgende hierover: Nijmegen, de oudste stad van Nederland, doopt een keer per jaar de St. Annastraat om tot Via Gladiola en verwelkomt de wandelaars op de laatste dag van de Vierdaagse als echte helden. Traditiegetrouw krijgen de wandelaars gladiolen door het publiek aangeboden.

‘De dood of de gladiolen’, werd er vanaf de tribunes gescandeerd als de gladiatoren in de arena zich ten overstaan van een uitzinnige menigte elkaar met een zwaard tot de dood bevochten. Onder luid gejoel werd de winnaar na een heroïsch gevecht bedolven onder de gladiolen. Waarom een gladiool? De naam komt van het Latijnse Gladius wat zwaard betekent en een verklaring biedt voor de naam van de bloem vanwege haar zwaardvormig uiterlijk. De gladiool is een teken van kracht en overwinning geworden. Deze bloem verdient men na een bijzondere prestatie.

Een aantal millennia later is de uitdrukking geannexeerd door de Vierdaagse. Deelnemers aan de wandelprestatietocht zijn ten slotte niet minder heroïsch wanneer ze, ten overstaan van het niet minder luid joelend publiek, op vrijdag over de Sint Annastraat – ofwel de Via Gladiola – paraderen.